తాను నేను

మనసే లేని మనిషికి మనసులో చోటు ఇచ్చాక

గాయాలు కాకుండా ఉంటాయ..

తనువంతా గాయాలే

మనసంతా విలయాలే

నవ్వే నా కళ్ళల్లో

నీటి చెలమలే నువ్వు మిగిల్చిన ఙ్ఞాపకాలు..

మనువాడిన మనసు మోడుగా మిగిలింది

మనసంతా చీకటి నిండింది..

అక్షరం మీద శ్రద్ధ లేదు

భావం‌‌లో‌ అనుభూతి లేదు..

అనుభవాలు అంధకారంలో నిలబెట్టాయి

ప్రశ్నలను శరాలుగా వదులుతూ..

ఎవరిని నిందించలేను..

ఆయుధానికి తెగ నరకడమే వచ్చు కానీ 

ఆదరించడం తెలియదుగా..

ఆయుధాన్ని వరించి

గాయాలు కాకూడదంటే ఎలా...

తెలియక వరించినా

తెలిసాక భరించాక

బాధ వద్దంటే ఎలా..

చీకటిని పలకరించే నీ ఙ్ఞాపకాలు

నీ ఆలోచనలను పలకరించే కన్నీటి చుక్కలు..

ఇవే నువ్వు మిగిల్చిన ఆనవాళ్ళు నాలో

బతుకంతా బాధ్యతగా మోస్తాలే వీటిని..

నిన్ను మరచిపోయే రోజు వరకు..

నీ తలపు కూడా నన్ను తట్టి లేపని చివరి గడియల వరకు..

✍️అరుణిమలు